تمام دردهای آدمی از تصوراتیست که احساس جاودانگی به مسائل یکنواخت زندگی می دهند
از تصور جاودانگی بیزارم
باید قدر تنهایی های موقتی (به امید لطف و کرم او) را دانست
همان هایی که خوشبختی زندگی یکنواخت دیروزمان را یادآوری می کنند!

***************************************************
بر خلاف تصورم سفرشان قطعی شد و رفتند....رفتند تا من بدانم در نبودنشان چقدر تنهایم... چقدر بودن و داشتنشان خوب بوده و من نمیدانستم... اشکهایم از دیشب آماده به رزم هستند و مدام صورتم را می خراشند! حالا فهمیده ام که تمام آرزویم دوباره داشتنشان است، دوباره بوسیدنشان و در آغوش گرفتنشان.... من هرگز از پیش خانواده ام دور نمی شوم.