مرا امید بخشیده
او که سرچشمه ی هر نوری ست
از هر طلوع برایم با هزاران کلام
سرود عشق می خواند
چه تقدیری قشنگی ست که
هرچه باشم، هر که باشم فرقی نکند
بازهم دوستم می دارد
*********************************
تو آخرین روزای سال گذشته از دست دادن بزرگی رو تجربه کردم که دیگه براش بازگشتی نیست... سبحان پسر بزرگ خواهرم که مثل اسمش پاک و بی گناه بود از پیشمون به سمت خدا پرکشید تا از بین کسایی که لیاقتش رو ندارن به جایی بره که لایقشه...
خدا هنوزم دوستم داره که وقتی اینقدر بد شدم که لیاقت داشتن سبحان رو از دست دادم باز هم لیاقت نفس کشیدن رو بم بخشیده!
