زبانم نرم نیست .... نگاهم در یک نقطه جا مانده
ترجیح می دهم بد نگویم
ولی... دیگر گفتگو اثری ندارد
پس قبل آنکه پاهایم را جا بگذارم
می روم
و می روم
.و می روم.
گاهی می مانیم با گفتن ها، بحث ها، کلنجار رفتن ها، خشونت ها و نارضایتی ها...
اما گاهی هم می رویم وقتی هنوز گفتن هایمان به بحث نرسیده یا نهایتش بحث هایمان کلنجار نشده!
و علامت سوالی می ماند در ذهن هردو هایمان (گاهی دو بزرگ تر از دو است!) که اگر می ماندیم شاید بهتر از رفتن بود!
اما من می گویم هرجا که ذره ای حس کردید به خاطر کسی یا چیزی از خودتان و علی الخصوص خدایتان دور شده اید ، لحظه ای هم درنگ نکنید و بروید و بروید و بروید.
آخر می دانید موضوع چیست؟
موضوع باور است! آن هم نه هر باوری .... "باور های درست"
می دانید کدام باور درست است؟ آنکه اگر نداشته باشیدش تمام شیرازه ی زندگیتان از هم بپاشد و امیدی برای ادامه ی حتی یک لحظه هم برایتان نماند.
باور به معبود برای من درست ترین باور است... باور به بودنش، همراهی و مهربانیش برایم شیرین ترین بخش زندگی ست و اگر لحظه ای در این باور نباشم زندگی برایم زجرآور ترین شکنجه ی دنیا می شود.
باور به توان خودم با تکیه به مهربانیش بسیار شیرین است...
اصلا باور به دیدنِ من توسط او و لطفش با کوچک ترین حرکتم، برایم دنیا را هر لحظه بهشتی می کند پر از او... پر از داشتنش...
نمی گذارم هیچ کس و هیچ چیز بهشتم را بگیرد، حالا اسمش را هرچه می خواهید بگذارید، عشق، ازدواج، خانواده، کار، رفاه و حتی سلامتی!
تو برایم عزیزی .... و چه خوب که من هم برایت عزیزم... با تمام وجودم می پرستمت یگانه معشوق من
پس نویس:
- باورهای دُرُستِتان را بیابید و برای داشتنشان بجنگید.
- هر روز برایشان یک گام کوچک به جلو بردارید.
- شما بدون باورهایتان می میرید، هرچند نفس بکشید.
- سعی کنید زنده بمانید!
- امروز نقره ای (از طلایی خوشم نمیاد) ، بنفش روشن و آبی آسمانی ست.
- روزتان پر از باور باد.
